Şuan için durum bu.
Göğsümün üzerinde büyüklüğü ifade edilemeyecek bi ağrı.
Ve zihnimde dönen gelecek için kurulmuş olasılıklarla ortaya çıkan paralel evrenler...
Kalbim ağrıyo.
Mecnun'un kalbim kırık, n'apiyim böyle oluyomuş demekki dediği andayım...
HAKLAR HELAL DEĞİL
Şuan bunları yazdığıma göre ayarlar iyice bozuldu.
Solumdan kalkmışım bugün muhtemelen...
OF!
N'apıyorum hacı ben burda?! N'apıyorum?
8.8.17 ~12:48
[Nouman Ali Khan] ( İstanbul Haliç Kongre ve Kültür Merkezi'nde 1:43:43 )
Zafer benimdir.
Mi acaba?
Bu sohbetini ilk dinlediğimde şöyle düşünceler belirdi zihnimde... "abi bi şeyleri doğru yapıyorum evet ama eksik hissediyorum... Nerde lan bu eksiklik, nasıl tam edicem kendimi?"
O gün kendime "bu adama sorabilirsin belki bulur bi çaresini... eksik olanı tam etmek için bi yol gösterir..." demiştim. İletişim bilgilerini kaydetmiştim.
Yuh ulan üzerinden yıl geçmiş...
 |
| 23 Ağustos 2016 Salı |
Sanırım...
Bi şeyler düzelmicek be hacı...
Ne biliyim olduğu gibi kalıcak bazı şeyler ve ölüme gidene kadar üzerimizde yük olarak taşicaz.
Belki acıtıcak, belki bırakma isteği uyandırıcak ama... bi şekilde devam edicez hayata...
Ölümü beklicez.
Gelsin ve acıların sonunu da yanında getirsin diye...
Şimdilik bu kadar... Bir içini dökme, olanı önüne koyup kendini eleştirme güncelinin daha sonu.
O zaman bir sonraki bi şeyler bi şeylerde morali düzelmiş, silkelenip kendine gelmiş şekilde görüşmek üzere...
hadi eyvAllah.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder