Arasıra (değil arasıra falan sık sık) gelen Sorgulama isteği...

Kimim abi ben?

Neyi kovalıyorum?

Nereye gidiyorum?

Siktirttiğimin hayat meselesinde nereye aidim, hangi parçayım, en önemlisi NEYİ TAMAMLIYORUM?

Evet dönüyo bir şeyler belli... düzen seni yük görüyo atmak istiyo üzerinden... Şerr Hayrr meselesine takıldın ordan oraya savruluyosun...

Ne halta?

Ne halt yemeye?

Derinden gelen bi ateş var.

En derinlerimden gelen.

Yakıyo yıkıyo durdurmaya fayda etkiyo hiçbir şey.

Hafiflemiyo acı.

Atamıyorum göğsümden bu kötülüğü...

Ne yapacağım...

Ne yapmalıyım?

Sözlerin ardında duran olup katmalı mıyım kendimi ordan oraya.

Hayır demeli miyim?

Hayr nerede, neyde?

Evet. Kelimeler gerçek değerlerini kayıp mı etti?

Neler oluyo?

Neyi engellemeye çalışıyosun?

Nerde hata?

Nerde olmayan, sakladığın kaçırdığın nerde?

25.04.2017

O bahsettiğim sorgulama isteği geldiğinde yazarım içimde ne varsa...

Bu da o yazdıklarımdan yalnızca biri... Şuan yaptığım aslında o anlarda yazdıklarımın bi kaçını alt alta koyarak kendime bir sonuç, uygulayabileceğim bir çıkış yolu bulmaya çalışmak.

Devam ediyorum o yüzden...

_______________________________________________________________________________________________________________

Az önce indim otobüsten.

Ortaokuldan mezun olurken "kanka abim 'eski arkadaşlarla karşılaşınca birbirimize selam bile vermiyoruz' dedi. Biz öyle olmayalım lütfen." diyen çocukla karşılaştım bugün. Halil'le.

Çok degişmiş olsada o olduğu belliydi.

Kötü hissettim lan. Duygulandım resmen. Gözlerim doldu.

8.12.2016 16:37

_______________________________________________________________________________________________________________

Mayıs 31 Doğum ayının son günü...

5 gün olmuş Ramazan gireli,

Doğum ayın her şeyin farklı güzelliklere gitmesini umduğun ay bitti,

Ne diceksin?

Olmayan sikimde bile olmayan beklentiler varya. Hah durum o işte.

O kadar sırf devam etmek için yaşıyorumki umut oranı 0.000001 falan herhalde.

Ki... o bir de her an yok oldu olucak.

Umud edin -miş.

Hay götüm!

Neyse ne.

Okuduğunda iyi hissettireceğini bildiğin bir haltı yaşayacağını sanmıyorum ama her neyse duruyo işte program....

Yalnız bunu yazarken bile milyon tane skim konu dolaşıyo kafamda...

Çorak araziyi basan kurtlar sanki dolanıp duruyo şerefsizler...

Neyse ne.

Hayat daha neler... neyse aq bıktım onu bile demicem.

Peeh!

31.05.17

_______________________________________________________________________________________________________________

Başla bakalım...

Hayatım bir şekilde irâdemin durdurulmasıyla yön değiştirdi...

Her şey o zaman başladı, yol ayrımından sapmak, ilerlediği yolu değiştirmek, değişmek.

Sonra değiştirdim birçok şeyi.

Kendimle başladım.

Neşeli ve her şeyin iyi tarafını bulan birinden,

Gülümsemeyen, tebessümü dahi oluştuğu gibi kaybolan, her şeye kötü yönünden bakıp berbat bi şey olduğunda her kötü şeyi hatırlayıp sanki ölüm gelmiş gibi davranan birine dönüştüm.

Evet, buna sebep olan birçok kişi vardı.

Evet, yaşantıma küçük yaştan beri olumsuz etki eden olaylar olmuştu.

Evet, bu yaşanılanlar ben istemeden içimde başka bir şeye dönüşmüş ve de kendiliğinden dışa vurmuş olabilirdi...

Ve evet, ben buna engel olmamıştım -olamamıştım- ve hayat bir yolunu bulup yeniden şekillenmişti.

Aslında gerçekten dış göz olarak bakmak gerekirse çocukluğun aptallık olduğu ve gerçek kişiliğin gün yüzüne çıkabilmesi için zaman gerektiği, yetişkin olmanın kişiliğin oturması için yeterli olmadığı vs anlamını yitiriyor...

Evet, geniş bir açıdan bakarsak Dünya üzerinde milyonlarca insan var, ve bu insanların yalnızca bi kaç bini aynı durumda.

Her şeyi ele alalım;

Şuan Dünya nüfusu 8 milyar.

242 ülke arasında nüfus sıralamasında 18. yiz. Evet, ilk 20' deyiz, ve de genç nüfusumuz yüksek. 

Son yapılan sayıma göre Türkiye nüfusu; 79.814.872  

Dünya nüfusunun yalnızca %1.07' sini kapsıyoruz.

1. sırada ise Çin var, Nüfusu; 1.384.323.332 Dünyanın %18,60' ı yâni...

İstanbul nüfusu; 14.804.116 ; 7.424.390 erkek ve 7.379.726 kadın.

Peki ya yaşıtlarım...

20-24 Yaş aralığında; 1.158.213 kişi.

Diyelim ki yarısı erkek, yalnızca 500.000 kişi.

Düşünsene...

Evet Dünyayı geziyorsun, evet olabildiğince çok insan görüyorsun ama yaydıkları enerji hep aynı.

O farkındalık ışığını göremedin hâla.

Aslında...

Şuan ne yazdığımın farkında değilim...

Gerçek anlamda kafam bulanık, çok ama çok karışık bir hale gelmiş durumdayım...

Ya o değilde...

Bayram, tatile devam, sonra eğitim dönemine geri dönmek, laboratuvar önlüğü!!😨...

Bir şeyleri sıralamak ve kendine eziyet etmek konusunda da 1 numarayım... 😒 Muhtemelen bunu yazmamıştım önceden...

Aaah herneyse.

Şuan biraz hafiflemiş hissediyorum...

Ama sadece biraz.

_______________________________________________________________________________________________________________

Yetişkinliği geçişe dair değişmeyen tek Kural; Bi insanın Yetişkin olabilmesi için çocukluğunu ardında bırakması.
Acı çekmeye dayalı ritüeller... Neden? "Kişinin içindeki çocuk ölsün, kişi rahatça büyüsün diye..."

[ Nasıl Yetişkin Olacağız? #Stolk (https://www.youtube.com/watch?v=whXzKs6Bm-o) ]


Acı çektikçe büyüyoruz... Of... Daha fazla konuşamicam...

Şimdilik bu kadar. Geçmiş konusu açıldığında bana bir daralma geliyo o yüzden kısa kesmek en iyisi olucak...

O yüzden...

Bir sonraki bi şeyler bi şeyler Güncel'ine kadar...

hadi eyvAllah.