Etraf; üniversitede istediği mesleği tercih edememiş/ etmemiş, lisans eğitimini bitirmek/ mezun olmak üzere, ve ne yapacağını bilemeyen insanlarla dolu...
İlkokul / Ortaokul / Lise / Üniversite ... Şaka gibi 16 yıl gidiyo ömürden... Hemde en değerli yıllar.
Bu mesele çok ciddi.
Evet parçası olmadığı bi hayatın hayalini kuran insanların, Allah'ın dünyada belirlediği yerlerde olması daha iyi olabilir... Sonuçta düşününce en saçma sapan mevkîler dâhi dolu... Yani demem o ki bazı pozisyonlar insanları çileden çıkaracak cinsten işler ama insanlar bi şekilde yerinin orası olduğunu düşünerek, orada çalışarak hayatlarına devam ediyo...
Hmm. Peki bunları neden düşünüyorum...
Yapılan araştırmaların sonucunda (evet, konusu yaşam ve insanlar olan bir çok araştırmayla da ilgileniyorum.) insanlık, daha doğrusu Türk toplumu;
yaklaşık %49 küsur kadarının -neredeyse yarısı yâni 50 diyelim- yeni yıldan beklentisi "mesleğini değiştirebilmek."
Bu...
KORKUNÇ BİR RAKAM! İNANILMAZ DERECEDE KORKUNÇ!
Bu, insanımızın yarısı yaptığı meslekten memnun değil. İşini severek yapmıyo demek.
Peki bu konu hakkında ne yapılabilir?
Çocukluğumdan hatırlarım babamın ofisinde şuna benzer bir yazı asılıydı... (hâla da asılı...)
Eğer bir sorunla geliyosan,
Soruna bir çözüm öneremiyorsan,
Sorun sensin.
Tam olarak hatırlamasamda bunun gibi bi şeydi.
Bence çözüm şu;
İnsanları psikoloji ve zihin çözümlemede usta insanlarla analiz ederek, yapabileceği şeyleri ortaya çıkarmak...
Örneğin;
Teyzem bana gelmişti, kuzenin sınavı yeni açıklanmış. Dedi ki sağlık lisesinin puanı düşük, hemşirelik yazsın mı sence yapabilir mi?
Dedim ki dedenin biri gelse pantolonu indirse, götüne iğne vur diye... yapabilir misin...
Bunun yüz şoka girdi, teyzemi aldı bi kahkaha.
Yapamaz tabii falan. O da yapamam diyip başladı gülmeye...
Kan alcan?
Yok.
İğne vurucan.
Yok.
Yeri gelicek kokan, temizlik ne insan ne bilmeyenler görüceksin. Belki aklını kaçırmışın/ delinin biriyle ilgileniceksin.
Yok.
Aslında ilk soruyu sorduktan sonra sonrasında yazdıklarımı söylememe gerek kalmadı.
Sağlık lisesini direk akıllarından sildiler.
Çünkü 'altından kalkabileceği hayatı yaşamalı insan.'
Hmmm.
O zaman... Ne denk gelirse onu okuması, kendisi için daha hayırlı olduğunu düşünüp aynen devam edip salmalı mı insan...
Her şeyi akışına bırakıp hayat nereye sürüklerse oraya mı gitmeli...
Bence böyle büyük soruların cevabını vermek kimsenin haddine değil...
Ama teori ve olasılıklar göz önüne alınarak görüşler ortaya koyulabilir...
Mesela;
Eğer dediğim gibi insanların zihinsel ve fiziksel yapısı neye uygun belirlenirse,
Ve kişi bunu yapmayı içten ister ve benimserse...
Toplum değişebilir.
Yani insanlar sevdiği şeyi icrâ ederek hayatlarına daha pozitif devam edebilir.
Diğer bir olabilecek ve toplumu geliştireceğini düşündüğüm önerim ise şu;
Okul sisteminin işleyişi eğitimin her şeyi olmalı.
Yani; yapılan ülke geneli sınavlar yerine, kişinin derslere ne kadar katıldığı,
Derslerden ne kadar zevk aldığı ve zihnini rahatlatan etkinlikleri,
Küçük yaştan beri onu üzen ve mutsuz olmasına neden olanları öğrenip sevdiği alanları bulması için yönlendirmenin,
Okuldan uzak durmak isteyip istemediğinin ailesi ile görüşülmesi... vb. daha fazla önem kazanmalı.
Zirâ babamın da dediği gibi; kareyi yuvarlağa zorlamicaksın.
Yeri orası değil, aramaya devam ediceksin.
Herkesin bir yeri var... Uyum sağlayacağı bir yer.
Son olarak;
Bu da benden size gelsin...
Okuyunca insana bi tebessüm geliyo.
Kaydetmişim bi ara, kim bilir nerden okudum da beğenip kaydettim...
Bu da belki merak eden olur diye yazısını değiştirdiğim karikatürün orjinali;
Bunlar da bonuslar;
bu arada bunu çok yapıyorum...
Baktım hiçbi şey yolunda gitmiyo...
Zıbarıp yatıyorum.
Uyumak iyidir. Hem zihne hem bedene ilaçtır hacı...
Neyse.
bi sonraki güncele kadar...
hadi eyvAllah.✋
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder